Ξεκινάω δίνοντας απ'ευθείας την απάντησή μου, ορθά-κοφτά:
Το πόσα αντικείμενα έχει (σε οποιαδήποτε συλλογή) μονά-διπλά-εκατονταπλά, το τι τα κάνει (τα κλειδώνει σε ντουλάπια-πατάρια, τα χαίρεται -όπως αυτό το αντιλαμβάνεται ο καθένας- μόνος ή μαζί με άλλους, τους βάζει φωτιά και τα καίει), το πόσο τα αγόρασε αλλά και το πόσο θα τα πουλήσει, αν ποτέ το αποφασίσει και εν τέλει το πώς εννοεί ο ίδιος τη "συλλογή" ή το χόμπι ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΣΥΛΛΕΚΤΗ-ΧΟΜΠΙΣΤΑ-ΣΤΟΚΑΤZH ή οπώς θέλουμε να τον λέμε. Λήξις. :chopwood:
Αυτή ήταν η σύντομη απάντηση με τη γνώμη μου και ευκαιρίας δοθείσης, συνεχίζω με κάποιες επί πλέον λεπτομέρειες περί ανταλλαγών, αγοραπωλησιών και "στοκαρίσματος" για όποιον έχει όρεξη να διαβάσει παρακάτω, παραθέτοντας και στοιχεία από την προσωπική μου εμπειρία. Κι επειδή έχω βαρεθεί εδώ και χρόοοοονια όλη την σχετική παραφιλολογία, θα τα πω "έξω από τα δόντια" με κίνδυνο να δυσαρεστήσω κάποιους, αλλά εφόσον είναι οι προσωπικές μου απόψεις δε θα διστάσω να τις εκθέσω...
Η ιδέα της συλλογής μου ήρθε το 1993, όταν ένας παλιός συμμαθητής που χρειαζόταν ρευστό για να πάρει κάτι άσχετο, μου πρότεινε να μου πουλήσει έναν C128 με 1571, που πλέον ήταν παλιατζούρες για κείνον και τα έτρωγε η ντουλάπα. Ήξερε ότι εγώ δε σταμάτησα ποτέ (από το 1984) να ασχολούμαι με σπεκτρούμια, κομοντόρια κλπ, τα οποία ΗΔΗ τότε για πολλούς είχαν αρχίσει να γίνονται... ρετρό, σίγουρα όμως κανείς δεν τολμούσε τότε να τα χαρακτηρίσει... συλλεκτικά! Απεναντίας όλοι κοίταζαν να τα ξεφορτωθούν για να πάρουν πι-σιά ή 1200άρες, ή απλώς τα παρατούσαν κάπου ξεχασμένα!
Εγώ φυσικά έκανα κωλοτούμπες από τη χαρά μου, μια και "στην εποχή του" το σετ 128/1571 ήταν απλά απλησίαστο για το δικό μου budget και τώρα μου δινόταν μια ευκαιρία να το αποκτήσω σε προσιτή τιμή. Αμέσως σκέφτηκα ότι επί τέλους είχε έρθει η κατάλληλη εποχή να αρχίσω να μαζεύω όλα εκείνα που από πιτσιρικάς έβλεπα (όπως και όλοι μας) και λιγουρευόμουν στο Pixel και στις βιτρίνες της Αθηναϊκής "silicon valley"...
Συζητώντας αυτή την περίπτωση αργότερα με άλλους, άρχισαν να βγαίνουν από αποθήκες κλπ σπεκτρούμια, αμστράντια, ατάρια, ακόμη και 500άρες τότε και να έρχονται στην κατοχή μου ως χάρισμα συνήθως, και μάλιστα με μια έκφραση ανακούφισης από τον δωρητή, επειδή του άδειαζα το χώρο... όσα δε μπόρεσα να βρω στο έτσι, τα έβρισκα σε αστείες για τα τωρινά δεδομένα τιμές από αγγελίες, ή τα μάζευα Σάββατα και Κυριακές από τα παζάρια με πεντακοσάρικα και χιλιάρικα (δραχμές, ε; ), που τότε είχαν την τιμητική τους.
Ύστερα ήρθε το ebay, απ'όπου έπαιρνες πριν 15 χρόνια π.χ. κούτα με 3-4 "χαλασμένες" αμίγκες σε δημοπρασία που έκλεινε 1 ευρώ, πληρώνοντας μόνο τα ταχυδρομικά και οι αμίγκες ήθελαν μόνο καθάρισμα στο drive ή είχαν στραβοκουμπωμένη την επέκταση μνήμης... κάπου εκεί όμως χάθηκε ο έλεγχος σχετικά με το τι "χρειαζόμουν" και τι όχι...
Με τον καιρό μαζεύτηκε ΠΟΛΥ υλικό και μοιραία άρχισα σιγά-σιγά να διώχνω πράγματα, είτε γιατί βρέθηκαν στα χέρια μου χωρίς να με πολυενδιαφέρουν, είτε γιατί τα είχα δεκαπλά και ήθελα απλώς να αδειάσω χώρο. Έγιναν αρκετές ανταλλαγές και στη συνέχεια πωλήσεις. Ακόμη και σήμερα διώχνω πράγματα που έχω από παλιά, ακόμη βρίσκω σε καλές (κατά την κρίση μου) τιμές μηχανήματα σε κακή κατάσταση ή με ψιλο-χοντρό-βλάβες, τα σουλουπώνω και τα δίνω, ανάλογα με το τι μου ζητείται κατά καιρούς. Αυτό είναι και το χόμπι μου.
Γνώμονας πάντοτε σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι να βγαίνει το δικό μου "ψώνιο" με όσο το δυνατόν λιγότερα έξοδα, ή ακόμη και χωρίς καθόλου κόστος και/ή με μικρό κέρδος αν γίνεται, και δε διστάζω να το πω ούτε θεωρώ ότι είναι μεμπτό, ούτε και θα το χαρακτήριζα "εμπόριο". Για παράδειγμα, έχω κάνει αρκετές μεμονωμένες πωλήσεις στις οποίες είχα κέρδος πάνω από 100ε (διότι αυτά που έδωσα μου είχαν κοστίσει από ελάχιστα έως τίποτα), ή έχω δώσει και πράγματα χωρίς καθόλου κέρδος (κάποιες φορές και με μικρή χασούρα), απλώς και μόνο διότι αγόρασα "πακέτα" ολόκληρα για να κρατήσω ένα π.χ. μόνο περιφερειακό που μου έλειπε και τα υπόλοιπα δεν τα χρειαζόμουν. Πιστεύω ότι όλοι μας λίγο-πολύ στα ίδια πλαίσια κινούμαστε... συχνά επίσης έχω χαρίσει πράγματα σε ανθρώπους που συμπαθώ, επίσης πολύ υλικό μου μένει "αμανάτι" διότι έρχεται χαλασμένο και δε μπορώ τελικά να το φτιάξω όπως πρέπει, οπότε πάει στην άκρη για ανταλλακτικά.
Το αν θα δώσω εδώ ή εκεί περισσεύματα από αυτά που έχω, και σε τι τιμές, νομίζω πως ΜΟΝΟ ΕΓΩ (κι ο καθένας που θα κάνει κάτι τέτοιο, αντιστοίχως) μπορώ να το κρίνω. Αν σε κάποιους φανούν αυτά που ζητάω λογικά ή παράλογα, αυτό πάλι είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ θέμα... αν συμπεριλάβουμε και τις ώρες που θα αφιερώσει κάποιος π.χ. για να "αναστήσει" ένα μηχάνημα σε κακή κατάσταση, τα ανταλλακτικά που θα χρειαστούν για αγορά κλπ, μόνο ο ίδιος ξέρει τελικά αν τον συμφέρει να το δώσει και πόσα/τι θα ζητήσει. Αρκεί φυσικά να ξέρει ΤΙ ΕΙΝΑΙ αυτό που θα πουλήσει/χαρίσει/ανταλλάξει. Αυτό είναι στην τελική κι εκείνο που εγώ ονομάζω "χόμπι", με τα δικά μου κριτήρια.
Αντικειμενικές τιμές ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, διαβάζω κατά καιρούς (και γελάω) απόψεις ορισμένων "εκτιμητών" που ορίζουν με απόλυτη σαφήνεια τιμές για συγκεκριμένα είδη, ΠΡΟΦΑΝΩΣ ανάλογα με το πώς βολεύει τους ίδιους και με το ποιο είναι το budget τους και ΧΤΥΠΙΟΥΝΤΑΙ κυριολεκτικά στα διάφορα φόρουμ, συχνά καταλήγοντας σε τσακωμούς σε μια προσπάθεια να κάνουν τι; Να καθορίσουν τις τιμές της ρετρο-αγοράς; Αυτό είναι τουλάχιστον γελοίο... :edogel:
Αν π.χ. βρεθεί άνθρωπος και μου πει "σου δίνω 1000 ευρώ για ένα σπέκτρουμ" (λέμε τώρα...), ΧΑΛΑΡΑ και θα του το δώσω. Θεωρώ δεδομένο ότι όλοι είμαστε μεγάλα και νοήμονα παιδάκια κι αν κάποιος κάνει μια τέτοια προσφορά προφανώς τα έχει για να τα δώσει και δε θα του λείψουν! Το λέω ευθαρσώς και δε με νοιάζει τι θα σκεφτεί όποιος το διαβάζει. Φυσικά όμως, αν θα το έβγαζα εγώ από μόνος μου για πώληση, η τιμή που θα ζήταγα θα ήταν πιθανότατα διψήφια, ανάλογα πάντα με όλες τις παραμέτρους που προανέφερα...
Νομίζω προσωπικά ότι ο πιο "αντικειμενικός" τρόπος (αν υπάρχει) να ορίσουμε τιμές για αυτά τα πράγματα είναι η προσέγγιση (και πάντα λίγο προς τα κάτω) ενός μέσου όρου των τιμών που καθορίζονται από τις ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΕΣ του ebay (όχι τα buy it now, εκεί ζητάνε ό,τι τους κατέβει) κι αυτό για έναν απλούστατο λόγο: Το ebay είναι χρόνια στην "πιάτσα" σε τέτοια θέματα και υπάρχει τεράστια και παγκόσμια συμμετοχή από ενδιαφερόμενους, από κάθε γωνιά του κόσμου. Εκεί λοιπόν μπορεί κανείς να δει με αρκετή ασφάλεια την πραγματική προσφορά και ζήτηση σε κάθε "ρετρό" είδος, όπως διαμορφώνεται παγκοσμίως με τα εκάστοτε τρέχοντα και πραγματικά δεδομένα.
Το αν π.χ. τώρα κάποιος κρίνει ότι θέλει 1200άρα με 50 ευρώ (μπορεί και να βρει, αν κατέβει 10-20 συνεχόμενες Κυριακές σε όλα τα παζάρια της πρωτεύουσας) ή του φαίνονται πολλά τα 90-100 ευρώ για μια καθαρισμένη-τσεκαρισμένη 500άρα με πλήρη εξοπλισμό, αυτό είναι και πάλι καθαρά δικό του θέμα. Δε μπορεί όμως ΚΑΝΕΙΣ να υποχρεώσει ΚΑΝΕΝΑΝ να του δώσει κάτι αν αυτός (ο κάτοχος) δεν έχει σκοπό να το κάνει και σίγουρα δε μπορεί κανένας από τη στιγμή που ζητάει να βρει κάτι που δεν έχει, να έχει εκ των προτέρων την απαίτηση να καθορίσει ο ίδιος (και συχνά "με τον τσαμπουκά") την τιμή στην οποία θα το αποκτήσει.
Τόσα χρόνια που ασχολούμαι με αυτά, έχω γνωρίσει μέσω αγγελιών και αγοραπωλησιών ένα σωρό αξιόλογους ανθρώπους, με τους οποίους πλέον διατηρώ και φιλία και μοιράζομαι το πάθος μου για τις "παλιατζούρες", αλλά και άλλους τόσους άσχετους, αργόσχολους, τσαμπατζήδες, απατεωνίσκους, κολλημένους, πυροβολημένους κλπ.
Το αν θα επιλέξω να έχω δοσοληψίες (είτε να αγοράσω, είτε να πουλήσω) με τον καθένα που εμφανίζεται στο δρόμο μου, το κρίνω πάντα κατά περίπτωση και κατά συνείδηση.
Ειναι απλούστατα θέματα κοινής λογικής και με αυτό κλείνω...
Επομένως, φίλε Telonio μη χαλιέσαι... αυτοί που είτε θέλουν να αγοράσουν είτε θέλουν να πουλήσουν και προσπαθούν να ΥΠΟΧΡΕΩΣΟΥΝ τον άλλο να έρθει ακριβώς στα μέτρα τους, συχνά με αθέμιτους τρόπους, αυτοί είναι που έχουν το πρόβλημα, όχι εσύ!!
:drinkingcheers: