Retro4Fun

Χμ... Ξεφυλλίζοντας την ολοκαίνουρια ετήσια έκδοση του Crash που παρέλαβα μόλις σήμερα και ρουφώντας την Spectrumίλα που αναδύεται από κάθε τετραγωνικό χιλιοστό της κάθε φρεσκοτυπωμένης και πολύχρωμης σελίδας του ποιοτικού αυτού εντύπου, αναρωτιέμαι εάν υπάρχει άραγε τρόπος να μεταφέρω σε κάποιον που δεν γνωρίζει, που δεν έζησε σε εκείνη την εποχή, που δεν στεκόταν με θρησκευτική ευλάβεια έξω από τις βιτρίνες της Silicon Valley, το τι εστί ZX Spectrum, τι ρόλο έπαιξε αυτός ο μικροσκοπικός home computer στα κομπιουτερικά δρώμενα του πρώτου μισού των 80s στην Γηραιά Ήπειρο και το τι σήμαινε για τους κατόχους του το Crash.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, και τελικά καταλήγω στο ότι δεν υπάρχει τρόπος. Πώς μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον που αντικρίζοντας έναν ZX Spectrum βλέπει ένα μηχάνημα με λαστιχένιο πληκτρολόγιο, αρχαϊκά γραφικά και υποτυπώδη ήχο πως αυτό το θαυματουργό δημιούργημα του Sir Clive Sinclair και των συνεργατών του αποτελούσε για εκατομμύρια ανθρώπους στην Ευρώπη εκείνα τα χρόνια hobby, διασκέδαση, τρόπο ζωής, επίκεντρο ενδιαφέροντος, μέχρι και λόγο για να ξυπνάνε κάθε πρωί; Πώς μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματα που πλημμύριζαν τους ιδιοκτήτες του Spectrum κάθε μήνα, όταν έπιαναν στα χέρια τους το νέο τεύχος του Crash, με το εξώφυλλο φιλοτεχνημένο με κάποιο ολοκαίνουριο ζωγραφικό έργο του Oliver Frey και το περιεργάζονταν, το ξεφύλλιζαν, μέχρι και το μύριζαν, για να νιώσουν το σχεδόν νωπό ακόμα μελάνι από τα πιεστήρια να τους ερεθίζει τους νευρώνες;

Για τη συνέχεια και το uber-πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πατήστε ΕΔΩ.