Mojo για Commodore 64: let the good times... scroll!

[dony]

Το έχω ξαναγράψει - και μάλιστα ιδιαίτερα πρόσφατα: για εμένα ένα καλό demo οφείλει πρωτίστως να με κερδίσει αισθητικά. Ίσως και σεναριακά. Το τεχνολογικό κομμάτι προφανώς και το εκτιμώ ιδιαιτέρως, αλλά να, επειδή πλέον αντιμετωπίζω τα demos ως δημιουργίες που θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως έργα τέχνης, δεν μπορώ να σταθώ αποκλειστικά και μόνο σε αυτό. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για τον μικρό (?) Dony κάθε φορά που βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα demo που έχει κάτι να του πει και που τον ιντριγκάρει αισθητικά. Ανεξαρτήτως πλατφόρμας, προφανώς. Στην τέχνη δεν χωράει τεχνολογικός ρατσισμός, άλλωστε.

Όπως καταλαβαίνετε, ένα demo που ξεκινάει με το Breaking the Law των Judas Priest έχει αρκετές - έως και πολλές - πιθανότητες να με κερδίσει. Το τρίξιμο της βελόνας του πικάπ πάνω στο βινύλιο, ο νεαρός μεταλλάς που απολαμβάνει πρωτόλεια demos και γιγαντιαίους text scrollers στον 64άρη, "what's not to like?" που θα έλεγε και μια ψυχή. Η ζωή μου στα 80s. Και μετά, σαν βαλτοί από τον Εξαποδώ, οι coders και οι artists των Bonzai και Pretzel Logic μας ρίχνουν μονομιάς βαθειά στην κατάθλιψη: "what happened to my life?".

Για τη συνέχεια, πατήστε ΕΔΩ.