Ένας χρόνος χωρίς το Amigaplanet: σε ευχαριστώ, Amigahellas! (μέρος 1ο)

[dony]

Για την ακρίβεια, ένας χρόνος και καμιά δεκαριά-δεκαπέντε μέρες, αν δεν με απατά η μνήμη μου (ευτυχώς υπάρχουν και οι αναρτήσεις στο blog). Μνημόσυνο δεν κάναμε, ούτε ένα thread δεν άνοιξε πουθενά, ούτε ένα τηλέφωνο ή SMS. Πάει, τον ξεχάσαμε τον μακαρίτη. Ή, μήπως όχι; Αν μη τι άλλο, το γεγονός και μόνο ότι αυτή τη στιγμή διαβάζετε τούτο εδώ το κείμενο, καταμαρτυρά περήφανα ότι εγώ δεν ξέχασα. Τουλάχιστον όχι τα περισσότερα. Τι να κάνεις, το να σταματήσει τη λειτουργία του ένα forum δεν είναι και το τέλος του κόσμου: μπορείς να ανατρέξεις σε όσα είχαν γραφτεί σε αυτό όσο λειτουργούσε. Τι συμβαίνει όμως όταν, σε μία στιγμή, κάποιος αποφασίζει να το εξαφανίσει από προσώπου διαδικτύου μια και καλή; Τότε, απλά, όλα χάνονται και μένεις με τις αναμνήσεις. Κι επειδή πολλές φορές ο χρόνος που περνάει αλλοιώνει τα περιεχόμενα της RAM μας χωρίς εμείς να το παίρνουμε χαμπάρι, καλό είναι πού και πού να ρίχνουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε ό,τι έχει μείνει από τα παλιά. Και, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, ό,τι έχει απομείνει από το Amigaplanet βρίσκεται στο... Amigahellas! Ή, καλύτερα, για να είμαι ακριβής έχουν μείνει οι λόγοι για τους οποίους γεννήθηκε η πλέον (ίσως) ανατρεπτική ελληνική ρετρο-κοινότητα...

Για τη συνέχεια, διαβάστε ΕΔΩ.