Retro4Fun

Δεν έχω γράψει μια και δυο φορές μονάχα στο blog μου για τους υπολογιστές της σειράς TED της Commodore: για του λόγου το αληθές δείτε εδώ ας πούμε και θα με θυμηθείτε. Δεν αποτελεί μυστικό άλλωστε το γεγονός ότι επί τριάντα και βάλε χρόνια ο Commodore 16 αποτελούσε διακαή πόθο μου μέχρι που τελικά κατάφερα να τον αποκτήσω το 2015, αν δεν απατώμαι. Το συγκεκριμένο μηχάνημα βρισκόταν ψηλά στην εκτίμησή μου από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε καθώς - στο μυαλό μου, τουλάχιστον - ήταν ένας από τους πλέον "τίμιους" οικιακούς υπολογιστές: καλή (αν και κάπως περίεργη) BASIC, γραφικά υψηλής ανάλυσης, καλό πληκτρολόγιο, επαρκής ήχος, ατέλειωτη χρωματική παλέτα (για το 1984; Σοβαρά το ρωτάτε; Εννοείται!), αρκετές υποδοχές για σύνδεση περιφερειακών στην κεντρική μονάδα και, κερασάκι στην τούρτα, το οικείο case του Commodore 64 σε πιο σκούρα, "επιθετικά" χρώματα. Και όλα αυτά σε μια τιμή που πλησίαζε πολύ περισσότερο εκείνη του ZX Spectrum παρά αυτήν του Commodore 64. So, what's not to like?

Η απάντηση είναι μία: "το μέγεθος της RAM". Με την χαμηλή τιμή του, ο Commodore 16 θα μπορούσε να χτυπήσει στα ίσια όχι μονάχα τον ανταγωνισμό, αλλά μέχρι και τον ίδιο του τον προικισμένο πρόγονο, τον 64άρη, αν διέθετε ανάλογη ποσότητα μνήμης. Η μαμά εταιρία αποφάσισε να μην βάλει το αγοραστικό κοινό σε διλήμματα, και έτσι επέλεξε να χαντακώσει τον Commodore 16 με ελάχιστη μνήμη και τον μεγάλο του αδερφό Plus/4 με... μέγιστη τιμή!

Για τη συνέχεια, διαβάστε ΕΔΩ.