Retro4Fun

Ε, ναι: είναι τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός μου που δεν κρύβεται και με φτάνει μάλιστα στο σημείο να παραφράσω και λίγη... Britney Spears από τα μικράτα της! Βλέπετε, η Sarah Jane Avory για την οποία σας είχα γράψει πριν μερικές μέρες το έκανε και πάλι το θαύμα της και κυκλοφόρησε (προχθές) το πολυαναμενόμενο Zeta Wing. Και, ναι, το μαντέψατε, δεν μας απογοήτευσε. Το αντίθετο μάλιστα.

Δεν ξέρω τι έχει βάλει στο μυαλό της η Sarah ως απώτερο στόχο, καθώς το εξαιρετικό περσινό Neutron ήταν ένα παιχνίδι που καταλάμβανε μονάχα 16ΚΒ αποθηκευτικού χώρου, ενώ το νέο - και σαφώς μεγαλύτερο - Zeta Wing "απλώνεται" σε ολόκληρα 32ΚΒ! Και, μην το ξεχνάτε, μιλάμε για παιχνίδια που τρέχουν σε Commodore 64, έτσι; Δηλαδή, αναρωτιέμαι, αν αποφασίσει να χρησιμοποιήσει ας πούμε 48ΚΒ τι θα φτιάξει; Γιατί, μια φορά, μέχρι τώρα μας έχει δώσει - με διαφορά ενός έτους - τα 2 καλύτερα vertical scrolling shoot 'em ups στην ιστορία του 64άρη! Τι, βαριά κουβέντα λέτε; Κι όμως, έτσι είναι. Γιατί, αν ψάξει κανείς πίσω στην software library του Commodore 64 back in the day θα διαπιστώσει ότι διέθετε εκατοντάδες παιχνίδια αυτού του είδους, αλλά όλα (μα όλα!) είχαν ένα ή περισσότερα χτυπητά μειονεκτήματα: λιγοστά sprites στην οθόνη, χοντροκομμένα γραφικά, υπερβολική δυσκολία κλπ. Με λίγα λόγια, κανένα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "παιχνίδι ποιότητας arcade". Μέχρι πέρυσι, φυσικά, που "έσκασε" το Neutron και μας έπιασε ανυποψίαστους να αντιμετωπίζουμε ένα space shooter που, αν ήταν δυνατόν, αν το είχαμε πετύχει το 1983 στα ουφάδικα θα του είχαμε ακουμπήσει... περιουσίες σε εικοσάρικα!

Για τη συνέχεια, διαβάστε ΕΔΩ.