Retro4Fun

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα αυτή η "φασούλα" με τον καιρό πραγματικά με έχει φέρει στα όριά μου τις τελευταίες μέρες. Ναι, από τη μία κατανοώ το να επιζητά κάποιος την ανεμελιά του καλοκαιριού, τις βραδυνές βολτίτσες, τα θερινά σινεμά, τα μπάνια, αλλά το να είσαι εμπλοκή από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο στους 30+ βαθμούς, να ιδροκοπάς ασταμάτητα σα ζώο, να σου έχει κάψει η ζέστη τον εγκέφαλο σε τέτοιο βαθμό που να μη μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά τις περισσότερες ώρες της μέρας και να μην τολμάς να πας κάπου πεζός πριν το σούρουπο φοβούμενος τον ήλιο και τα μελανώματα, ε, συγγνώμη κιόλας, αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο ανυπομονείς! Ή, πιο σωστά, ναι, ανυπομονείς: για να τελειώσει, όμως!

"Καλοκαιράκι για πάντα", σου λέει ο άλλος. Ναι ρε φίλε, κι εγώ αν ήμουν αραχτός κάτω από τη σκιά ενός δέντρου σε μια παραλία σε κάποιο Αιγαιοπελαγίτικο νησί με το δροσερό αεράκι να φυσάει απαλά και απολαμβάνοντας παγωμένη μπυρίτσα μαζί με μεζέ και μισό πακέτο Marlboro χωρίς να έχω την ανάγκη να δουλέψω, "καλοκαιράκι για πάντα" θα σου έλεγα. Αλλά πόσοι είναι που τα έχουν σε τέτοιο βαθμό λυμένα τα οικονομικά τους που μπορούν πραγματικά να βρίσκονται όταν πρέπει εκεί που πρέπει και να απολαμβάνουν το καλοκαίρι όπως του αξίζει; Γιατί εδώ στην εξωτική τσιμεντούπολη δεν είναι και τόσο ειδυλλιακά, να τα λέμε κι αυτά...

Για τη συνέχεια, διαβάστε ΕΔΩ.