Retro4Fun

Είναι Νοέμβριος του 1989. Έχει ήδη αρχίσει να χειμωνιάζει και ο όγκος των μαθημάτων της Β' λυκείου δεν βοηθάει να φτιάξει η διάθεση. Ευτυχώς είναι ήδη Πέμπτη, οπότε έχουμε "μία και σήμερα" για το Σάββατο. Το οποίο ναι, είναι μια ιδιαίτερη μέρα.

Καθώς η καθηγήτρια εξηγεί την κλίση κάποιου ανώμαλου ρήματος στα αρχαία (αχ, ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης) κοιτάζεις αφηρημένα έξω από το παράθυρο και φέρνεις στο μυαλό σου την Σαββατιάτικη ιεροτελεστία: πρωινό ξύπνημα - εθελοντικά αυτή τη φορά, όχι με το ζόρι για το σχολείο -, ένα ποτήρι γάλα στα γρήγορα, ό,τι λιγοστά χρήματα έχεις στην τσέπη και βουρ για τη στάση του τρόλεϊ στην Ευτυχίδου, να χωθείς στο 2 ή στο 11 που πάνε κέντρο. Το πλέον αργό και άκυρο στη σύλληψή του μέσο μαζικής μεταφοράς σέρνεται, αγκομαχά, αλλά κάποτε φτάνει στην Πανεπιστημίου όπου και κατεβαίνεις στο Rex. Τσεκάρεις στο μεγάλο περίπτερο τα ξένα περιοδικά για υπολογιστές και υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι αν σου περισσέψουν χρήματα θα επιστρέψεις για να τα "επενδύσεις" στο τελευταίο τεύχος του Computer+Video Games. "Ανεβαίνεις" την Εμμανουήλ Μπενάκη και στρίβεις αριστερά στη γωνία με την Κωλέττη, στο κτίριο που μέχρι πριν από 3 χρόνια στεγαζόταν το Computer Club. Φτάνοντας στη Μπόταση κάνεις δεξιά και νιώθεις την ανάσα σου να κόβεται και το στήθος σου να ανεβοκατεβαίνει όλο και πιο γρήγορα από την προσμονή, καθώς φτάνεις στη Σολωμού. Ο επόμενος παράλληλος είναι η "Στουρνάρα" (Στουρνάρη, κανονικά). Είσαι στο επίκεντρο της ελληνικής Silicon Valley που σφύζει από ζωή, εκεί που όλα συμβαίνουν. Στα αριστερά σου το Computer Market, διαγώνια ο Εγκέφαλος, απέναντί του ο Thomas Soft, στην ευθεία αριστερά το Σύμπαν Computers (στο οποίο εργάζεται και ο γράφων, αυτόν τον καιρό) και πάλι διαγώνια προς τα Εξάρχεια, το Πλαίσιο με τα φτηνά PCs που ουδόλως σε ενδιαφέρουν.

Για τη συνέχεια, διαβάστε ΕΔΩ.