Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει - και ειδικά εν έτει 2017 - ότι θα μπορούσε να φτιαχτεί αξιοπρεπές παιχνίδι, έστω και παραλλαγή κάποιου κλασικού τίτλου των 80s, χρησιμοποιώντας ως γραφικά αποκλειστικά και μόνο ASCII χαρακτήρες και, άντε και UDGs (User Defined Graphics) που συνεπάγονται κίνηση όχι ανά pixel, αλλά ανά χαρακτήρα. Ακόμα και στο MODE 2 (80 στήλες) του Amstrad CPC κάτι τέτοιο θα θεωρούταν αδύνατο.
Ευτυχώς για σας, ο γράφων, με χρόνια εμπειριών (ή, απλώς, χρόνια) στην πλάτη του, είχε γίνει αυτόπτης μάρτυρας ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος gaming session, κάπου τον χειμώνα του 1984. Τότε, που ο πατέρας του, προκειμένου να εξασφαλίσει μερικά ευχάριστα διαλείμματα κατά τη διάρκεια της εργασίας του, είχε προμηθευτεί ένα παιχνιδάκι που ονομαζόταν Galaxy Invasion στον TRS-80 Model 4 του γραφείου. Το εν λόγω παιχνίδι ήταν ένα κράμα Space Invaders και Galaxians που χρησιμοποιούσε το ASCII σετ χαρακτήρων του TRS-80 και ήταν γραμμένο σε assembly. Ε, είναι μάλλον αδύνατο να περιγραφεί η ομαλότητα της κίνησης και του (όποιου) animation και η αίσθηση που έδινε το παιχνίδι στον παίκτη χρησιμοποιώντας, στην ουσία, ένα matrix 64 x 16 χαρακτήρων! Έτσι λοιπόν, 33 ολόκληρα χρόνια πριν, ο συντάκτης του πονήματος που διαβάζετε αυτή τη στιγμή γνώριζε ήδη ότι ο (σωστός) συνδυασμός ASCII και γλώσσας προγραμματισμού χαμηλού επιπέδου (δηλαδή πολύ κοντά στο επίπεδο της "μηχανής"/επεξεργαστή) θα μπορούσε να προσφέρει διαμαντάκια, υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Έστω και ακατέργαστα…
Για τη συνέχεια, διαβάστε ΕΔΩ.
